امکان سنجی ایجاد محورهای ارتباطی گردشگری میان بناهای تاریخی شهر سنندج با رویکرد پیاده مداری

چکیده: با گذر زمان و تغییر و تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در جوامع و به طبع آن تغییرات کالبدی در شهرها، سیمای شهرها دچار دگرگونی های فراوانی شده است. در طی این تغییر و تحولات، هسته ی اولیه شهرها به عنوان یک ثروت تاریخی از محل زندگی انسان در گذشته مورد بی توجهی واقع شده است. هسته تاریخی شهرها دارای عناصر و فضاهای باارزشی هستند که برخلاف تغییرات و توسعه های ناگهانی و نابه جای شهرهای امروزی، به صورت بطئی در گذر زمان و با توجه به نیاز انسانها شکل گرفته اند. شهر سنندج نیز از این قاعده مستثنی نبوده و همانند سایر شهرها دستخوش تغییرات و بی توجهی نسبت به بافت تاریخی بوده است. هدف اصلی از انجام این پژوهش امکان سنجی جهت ایجاد یک ارتباط معنادار میان بناهای تاریخی موجود در بافت تاریخی شهر و ایجاد بستری برای پیاده مداری و گردشگری در آن است. سؤال اصلی پژوهش این است که آیا این امکان وجود دارد و چگونه می توان این ارتباط را برقرار کرد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی-توسعه ای و از نظر شیوه انجام توصیفی- تحلیلی می باشد که اطلاعات آن از طریق برداشت های میدانی، مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و... گردآوری شده است. با توجه به مطالعات صورت گرفته می توان گفت بافت تاریخی شهر سنندج دارای پتانسیل های لازم جهت ایجاد شبکه گردشگری پیاده مدار میان بناهای تاریخی آن از طریق شبکه معابر وضع موجود است. در این پژوهش از میان معابر موجود در بافت، مناسبترین مسیرها و ورودی های بافت جهت تحقق اهداف طرح شناسایی و سپس با تعریف پروژه های موضعی متنوع سعی در ارائه طرحی منسجم برای این محدوده داشته است. با توجه به رویکرد پیاده مداری در پژوهش، معابر در دو مقیاس شهری و محلی در سه دسته پیاده راه، معابر آرامسازی شده و معابر گردشگری پیاده مدار درون محلی پیشنهاد شده است.

Abstract: With the passage of time and social, economic and cultural changes in societies and the subsequent physical changes in cities, the physical body of cities has undergone many changes. during these changes, the primitive center of cities, as a historical wealth of human habitation in the past, has been neglected. The historical core of cities has valuable elements and spaces that, despite the sudden and inappropriate changes and developments of today's cities, have been formed slowly over time and according to human needs. The city of Sanandaj is no exception to this rule and, like other cities, has undergone changes and inattention to the historical context. The main purpose of this study is to assess the feasibility of creating a meaningful relationship between historical monuments in the city's historic districts for pedestrianization and tourism within this area. The main question of the research is whether this is possible and how this connection can beestablished. The present research is in terms of applied-developmental purpose and in terms of descriptive-analytical method, the information of which has been collected through field surveys, library and documentary studies, etc. According to the studies, it can be said that the the historic urban quarters of Sanandaj city has the necessary potentials to create a pedestrian tourism network between its historical buildings through the existing network of passages. In this research, among the passages in this area, the most suitable routes and entrances of Baft have been identified to achieve the goals of the project, and then by defining various local projects, an attempt has been made to present a coherent plan for this area. Considering the pedestrian approach in the research, passages in both urban and local scales in three categories of sidewalks, paved passages and intra-local pedestrian tourism passages have been proposed.