فرهنگ سرعت ما را به کجا می برد؟ تأملی انتقادی بر سیاست های راهبردیِ حمل و نقل شهری در پرتو شواهد تجربی

چکیده: ددر شهرشناسیِ سده بیستم، روایت غالب، مفهوم «سرعت» را تقریباً معادل پیشرفت در زندگی اجتماعی و اقتصادی معنا کرده است. از این رو، شهرها در بستری از یک «فرهنگ سرعت» تحول یافته اند که در آن ارزش سرعت تا حد زیادی بدون تردید پذیرفته شده است. در این میان، سیاست های متداول در بخش حمل و نقل شهری نیز در کل «سرعت» را امری مثبت تلقی نموده (شعار «سریع تر همیشه بهتر است») و برای برنامه ریزان حمل و نقل شهری، سرعت ترددِ خودروها، معیار اصلیِ موفقیت برنامه به شمار رفته است؛ دست کم به این دلیل که سبب صرفه جویی در زمان، افزایش دسترسی، افزایش بهره وری در فعالیتهای اقتصادی، کارایی اجتماعی و راحتیِ افراد و خانوارها خواهد شد. این مقاله از منظری کل نگر و بلندمدت می کوشد توضیح دهد چرا و چگونه واقعیت ها و تجربه زیسته در شهر تا حد قابل توجهی نتایجی برخلاف اهداف مفروض در حمل و نقل شهریِ «سرعت گرا» به دست می دهد. ایده بنیادیِ مقاله حاضر این است که وقتی سرعت افزایش می یابد، شهر نیز در واکنش به آن تغییر می کند و با تحمیل طیف وسیعی از هزینه های آشکار و پنهان، در نهایت مزیت های ادعا شده ی سرعت برای شهر و شهروندان را خنثی می سازد. در پایان، پیشنهاد شده است که راه حل، نه در سرعت بیشتر بلکه سرعت کمتر است.

Abstract: In the urban studies of the 20th century, the dominant narrative has interpreted the concept of "speed" as almost equivalent to progress in social and economic life. Hence, cities have evolved in the context of a “speed culture” where the value of speed is largely accepted without question. Meanwhile, traditional policies in the urban transport sector also have considered "speed" as a positive thing (‘faster is always better’ slogan) and for urban transport planners, the speed of traffic has been considered as the main criterion of the success of their plans; at least because it will save time, increase accessibility, increase productivity in economic activities, social efficiency and comfort of individuals and households. From a holistic and long-term perspective, this article tries to explain why and how the realities and lived experiences in the city to a significant extent yield results in contrary to the assumed goals of "speed-oriented" urban transportation. The basic idea of this article is that when the speed increases, the city also changes in response to it, and by imposing a wide range of obvious and hidden costs, it ultimately neutralizes the claimed benefits of speed for the city and its citizens. In the end, it has been suggested that the solution lies not in more speed but in less speed.