بررسی رابطه‌ی روش‌های یادگیری با دروس مقطع کارشناسی معماری

چکیده: امروزه توجه زیادی به بحث یادگیری در معماری به منظور افزایش عملکرد معماران شده است، به دلیل اینکه رشته‌های هنری نیازمند خلاقیت و نوآوری می‌باشند و اهمیت یادگیری در این‌گونه رشته‌ها بیشتر است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی روش‌های یادگیری مناسب برای هر کدام از دروس ارائه شده‌ی رشته‌ی مهندسی معماری در مقطع کارشناسی می‌باشد. ماهیت پژوهش کیفی و روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی از نوع استدلال منطقی می‌باشد. به این صورت که در ابتدا روش‌های یادگیری توسط مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی ارائه و دسته‌بندی شده، سپس نقاط قوت و ضعف هر کدام از روش‌ها مورد بررسی قرار گرفته شده است و برای هر کدام از نقاط ضعف در ادامه راهکار پیشنهاد شده است. در بخش یافته‌های پژوهش، پس از شناخت ماهیت و هدف دروس ارائه شده در این مقطع، در نهایت در بخش تحلیل یافته‌های پژوهش، جداولی شامل دروس نظری و عملی همراه با روش‌های سازگار یادگیری با هر یک از دروس ارائه شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که دروس عملی بیشتر با روش‌های یادگیری که نیاز به مشارکت دانشجویان باهم و یا با اساتید دارند، سازگار بوده و دروس نظری نیاز به روش‌هایی دارند که باعث افزایش انگیزه و یادگیری دانشجو شده و مشارکت آن‌ها را به هنگام ارائه درس در کنار اساتید دارا می‌باشد.

Abstract: Today, much attention has been paid to the discussion of learning in architecture in order to increase the performance of architects. Because art disciplines require creativity and innovation, the importance of learning in such disciplines is more. The purpose of this study is to review the appropriate learning methods for each of the courses offered in the field of architecture engineering at the undergraduate level. The type of qualitative research and the research method are descriptive-analytical. In this way, first the learning methods are presented and categorized by library studies, then the strengths and weaknesses of each method are examined. After recognizing the purpose of the courses offered in this course, finally in the research findings section, tables including theoretical and practical courses along with compatible learning methods with each of the courses are presented. The results of the research show that practical courses are more compatible with learning methods that require the participation of students together or with professors, and theoretical courses require methods that increase the motivation and learning of students and their participation during the course with professors.